6 Aralık 2009 Pazar

ELLERİM KÜÇÜK YA TUTAMIYORUM ANNE

Arkadaşlar bu şiiri benimde üye olduğum Forumda İzmirli diye kizimiz var çok severim şair ruhlu şiirlerini okumaktan mutlu olurum Bu gün bu şiiride benim için yazmış ordaki sayfama Buraya ekleyip sizlerle paylaşmak istedim ..


Ellerim KÜÇÜK ANNE YA tutamıyorum
Sevmekten korkuyorum

Neyi sevdiysem kaydı gitti avuçlarımın arasından


Neden terk edildiğimi bende bilemedim anne


Hep düşündüm


Çok kötü bir insanmıyım diye


Çok mu çirkinim diye


Olmadı anne


Cevabı bulamadım


Yıllarca aradım


Gün geldi sevda acısı yaşadım


Gün geldi dost acısı yaşadım


Gün geldi Ciğer acısı yaşadım anne


Benim, içim aglarken


Yüreğim sızlarken


Gülsün istedim herkes


Neden anne neden


Neden yanımda değilsin


Bari senin sevgin olsaydı benimle


Hala yolda yürürken düşüyorum


Koca kız oldun yürümeyi öğrenemedin derdi babam


Kızardı hep bana


Ayak bileğim burkuldu ve şişti her zamanki gibi


Sen Olsaydın yanımda iyileştirirdin


Ama şimdi iyileşmiyor anne


Sende sevmiyor musun yoksa beni


Sendemi beni istemiyorsun


Canım çok acıyor anne


Ayağımı, yüreğimi diye sorarsan


Yüreğim acıyor anne


Kimi sevdiysem kayıp gitti avuçlarımın arasından


Ellerim ya anne küçük


Tutamıyorum ki bir şeyi


Düşüyorum ama kaldıran olmuyor


Hani o dostum dediğim insanlar vardı ya


Onlarda yok artık anne


Çok yalnızım bu gurbet sokaklarinda


Vatanımın topraklarında


Vatanıma hasret yaşıyorum anne


Gezmek istemiyorum artık


Sokağa çıkmak istemiyorum


Gidebileceğim, selam diyeceğim kimsem yok ki anne


Sanki bana çok tuhaf bakıyor herkes


Anne Off


Her şeyi çok özledim


Her şeye hasret yüreğim


Kimseyi sevmiyorum artık anne


Sevmekten korkuyorum


Yaslandı sanki bu genç yüreğim


Bedenim çöktü


Hani hep derdin ya


Oku kızım oku da adam ol diye


Ben okudum ama annem


Hiç bir şey olamadım


Sana layık evlat olamadım


Babamın övüneceği kızı olamadım


Beni affet anne


Sabahları üşüyorum ama kimse sobayı yakmıyor


Kahvaltı hazırlayıp


Beni öperek uyandıran yok


Nerdesin anne nerdesin


Neden kimse yok çevremde


Bu koca dünyada bir tek ben mi yaşıyorum yoksa


Çok yalnızım anne çok


Yetmiş milyonunu arasında kimsesizler gibiyim


Elimi uzatsam senin ellerini tutacağım belki ama


Olmuyor anne olmuyor


Kolumu kaldırmaya dermanım kalmamış


Son bir darbe daha yemeye ömrüm yok anne


Yalnızım, ağlıyorum


Kaybolmuşum bulamıyorum kendimi


Bulamıyorum benliğimi


Bulamıyorum senin küçük kızını


Nursel ini bulamıyorum


Kızın sanki yaşamıyor artık bu hayatta


Yaşarken, nefes alıp verirken


Diri diri öldürdüler beni


Yok ettiler el birliği ile


Mezara koydular, okudular duamı


Cesaretim yok anne


Olsaydı eğer


Bir kurşun beynime sıkardım


Sahte dünyadan, gerçek dünyaya


Sonsuzluğa giderdim anne


Ama olmuyor ki anne


Yapamıyorum


Her şeye rağmen


Tüm kalleşliklere rağmen


Insanları ve yaşamayı çok seviyorum anne.


İZMİRLİ ...



17:02:2009 salı

3 yorum:

kalpkurabiye dedi ki...

ablacımm ne de duygu dolu bir şiir bu böyle .. gözlerim doldu boşandı valla..

ahsen58 dedi ki...

merhaba ablacım çok güzel bir şiir insanı nerelere götürüyor çok hoşuma gitti yazan arkadaşında ellerine sağlık sevgiler canım

Adsız dedi ki...

Efendim, Merhabalar, İnsanın ve insanlığın gerçekleri bu dizelerde yatıyor işte, her kelimesi, her dizesiyle halimizi tasvir ediyor adeta. Gözlerim doldu geldi okurken, bu haykırışlar, bu özlemler, yazıklar olsun bizlere ki, insanlığımıza sahip olamadığımız için. Efendim şu serzenişe bir bakın "Ellerim küçük tutamıyorum anne" taş olsa taş erir bu cümle karşısında.

Bu şiiri bizimle paylaştığınız ve duyarlılığınız için size çok teşekkür ederim, emeğinize ve yüreğinize sağlıklar dilerim.