Arkadaşlar bu şiiri benimde üye olduğum Forumda İzmirli diye kizimiz var çok severim şair ruhlu şiirlerini okumaktan mutlu olurum Bu gün bu şiiride benim için yazmış ordaki sayfama Buraya ekleyip sizlerle paylaşmak istedim ..
Ellerim KÜÇÜK ANNE YA tutamıyorum
Sevmekten korkuyorum
Neyi sevdiysem kaydı gitti avuçlarımın arasından
Neden terk edildiğimi bende bilemedim anne
Hep düşündüm
Çok kötü bir insanmıyım diye
Çok mu çirkinim diye
Olmadı anne
Cevabı bulamadım
Yıllarca aradım
Gün geldi sevda acısı yaşadım
Gün geldi dost acısı yaşadım
Gün geldi Ciğer acısı yaşadım anne
Benim, içim aglarken
Yüreğim sızlarken
Gülsün istedim herkes
Neden anne neden
Neden yanımda değilsin
Bari senin sevgin olsaydı benimle
Hala yolda yürürken düşüyorum
Koca kız oldun yürümeyi öğrenemedin derdi babam
Kızardı hep bana
Ayak bileğim burkuldu ve şişti her zamanki gibi
Sen Olsaydın yanımda iyileştirirdin
Ama şimdi iyileşmiyor anne
Sende sevmiyor musun yoksa beni
Sendemi beni istemiyorsun
Canım çok acıyor anne
Ayağımı, yüreğimi diye sorarsan
Yüreğim acıyor anne
Kimi sevdiysem kayıp gitti avuçlarımın arasından
Ellerim ya anne küçük
Tutamıyorum ki bir şeyi
Düşüyorum ama kaldıran olmuyor
Hani o dostum dediğim insanlar vardı ya
Onlarda yok artık anne
Çok yalnızım bu gurbet sokaklarinda
Vatanımın topraklarında
Vatanıma hasret yaşıyorum anne
Gezmek istemiyorum artık
Sokağa çıkmak istemiyorum
Gidebileceğim, selam diyeceğim kimsem yok ki anne
Sanki bana çok tuhaf bakıyor herkes
Anne Off
Her şeyi çok özledim
Her şeye hasret yüreğim
Kimseyi sevmiyorum artık anne
Sevmekten korkuyorum
Yaslandı sanki bu genç yüreğim
Bedenim çöktü
Hani hep derdin ya
Oku kızım oku da adam ol diye
Ben okudum ama annem
Hiç bir şey olamadım
Sana layık evlat olamadım
Babamın övüneceği kızı olamadım
Beni affet anne
Sabahları üşüyorum ama kimse sobayı yakmıyor
Kahvaltı hazırlayıp
Beni öperek uyandıran yok
Nerdesin anne nerdesin
Neden kimse yok çevremde
Bu koca dünyada bir tek ben mi yaşıyorum yoksa
Çok yalnızım anne çok
Yetmiş milyonunu arasında kimsesizler gibiyim
Elimi uzatsam senin ellerini tutacağım belki ama
Olmuyor anne olmuyor
Kolumu kaldırmaya dermanım kalmamış
Son bir darbe daha yemeye ömrüm yok anne
Yalnızım, ağlıyorum
Kaybolmuşum bulamıyorum kendimi
Bulamıyorum benliğimi
Bulamıyorum senin küçük kızını
Nursel ini bulamıyorum
Kızın sanki yaşamıyor artık bu hayatta
Yaşarken, nefes alıp verirken
Diri diri öldürdüler beni
Yok ettiler el birliği ile
Mezara koydular, okudular duamı
Cesaretim yok anne
Olsaydı eğer
Bir kurşun beynime sıkardım
Sahte dünyadan, gerçek dünyaya
Sonsuzluğa giderdim anne
Ama olmuyor ki anne
Yapamıyorum
Her şeye rağmen
Tüm kalleşliklere rağmen
Insanları ve yaşamayı çok seviyorum anne.
İZMİRLİ ...
17:02:2009 salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
3 yorum:
ablacımm ne de duygu dolu bir şiir bu böyle .. gözlerim doldu boşandı valla..
merhaba ablacım çok güzel bir şiir insanı nerelere götürüyor çok hoşuma gitti yazan arkadaşında ellerine sağlık sevgiler canım
Efendim, Merhabalar, İnsanın ve insanlığın gerçekleri bu dizelerde yatıyor işte, her kelimesi, her dizesiyle halimizi tasvir ediyor adeta. Gözlerim doldu geldi okurken, bu haykırışlar, bu özlemler, yazıklar olsun bizlere ki, insanlığımıza sahip olamadığımız için. Efendim şu serzenişe bir bakın "Ellerim küçük tutamıyorum anne" taş olsa taş erir bu cümle karşısında.
Bu şiiri bizimle paylaştığınız ve duyarlılığınız için size çok teşekkür ederim, emeğinize ve yüreğinize sağlıklar dilerim.
Yorum Gönder