1 Ekim 2009 Perşembe

BİZ'Mİ İSTEDİK BUNLARI YOKSA HAK MI ETTİK..



Arkadaşlar her zaman deriz ya nerdeeeeeee o eski günler nerde o bayramlar çocukluğumuzda böyleydi arkadaşlık böyleydi eski günleri belkide arar oluruz ya işte öyle bir yazı bu okuyunca daldım uzaklara şöyle nede güzel ılık ılık bir şeyler hissettim..Arkadaşlar yorum sizin.Okuyun .

Biz mi istedik bunları; yoksa hak mı ettik..
******
"Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta babamın bile anahtarı yoktu.
Annem evimizin bir parçası gibiydi, hep evdeydi.
Heryere birlikte giderdik.. Zaten öyle çok da gidilecek bir yerde yoktu ki.
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani.
Cafelerde, alışveriş merkezlerinde buluşmazdık o dönem..
Okula arkadaşlarımızla gider, yine onlarla birlikte çıkar, oynaya, zıplaya karda kışta çamurda bile yürüye yürüye dönerdik evlerimize..
Okul servisleri falan yoktu. Ayakkabılarımız eskirdi durmadan.
Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlarda bir kenara koyar koyar boş arsalarda oyunlara bile dalardık.
Annelerimiz bu durumu bildiklerinden, kardeşlerimizle bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirlerdi..
Mahallemizdeki teyzeler adeta bizlerin annesi gibiydi. Susayınca girerdik evlerine, kana kana su içerdik.
Ya da o sevgili teyzelerimiz pencerelerinden bir sürahi ile bir bardak uzatır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik sularımızı.
Kısacacı evine gidip gelen arkadaşlar (ki sadece tuvaleti gelenler giderdi evine) elinde mutlaka yiyeceklerle dönerlerdi..
Anneleri de bizleri hiç unutmazdı. Çocuğuna verdiği yiyeceklerden bizlere de gönderirdi.
Bu bazen bir kurabiye olurdu, bazen bir meyve.
Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar ve oyunlarımız bitince onu koyduğumuz yerden tekrar alır ve cebimize atardık..
Çok garip ama kimse almazdı o harçlıklarımızı.
Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi.
Yerlere düşünce kaldırılır, kavga edince de barıştırılırdık. Polisler gelmezdi mahallemize.. Kavgalarımıza zabıtlar da tutulmazdı.
Kavgalarımız da zaten öyle ustura, falçata ile olmazdı. Onlar nedir bilmezdik ki zaten.. Asla kan falan da akmazdı hiç.
En fazla birbirlerimizin saçlarından çeker, hayvan adlarını sayar, tekme atar ama yine birlikte oyuna dalardık.
Birbirimizin suyundan içer, elmasına dişler atardık.
Misket oynamaktan parmaklarımız kanar, yine de mikrop kapmazdık.
Azar işitmezdik.. Acil servislere de hiç taşınmazdık.
Düşerdik bazen.. Anneler, komşu teyzeler ekmek çiğnerler ve basarlardı alınlarımıza.. Ama oyuna devam, yine devam.
Röntgenler, ultrasonlar nedir onları da bilmezdik..
Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim. Sokaklarımızı da hiç sormayın.. Ruhsuzlaştı sanki..
Komşumu tanımıyorum ama evinin camında temizliğe gelen kadını haftada bir görüyor, kolay gelsin diyor ve onunla konuşuyorum..
Onun dışında o evde kimler oturur hiç bilmem?.
Evimizi annelerimiz kendileri temizlerdi. Bizler seve seve yardım ederdik... Kapı silmece; bilmem kaç kuruş, cam silmece bilmem kaç kuruş!.. Hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri.
Evlerimiz yine var ama içinde yaşayan yok sanki.
Parklarımız var ama içinde oynayan çocuklar yok sanki.
Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler, girip çıkan yapay insanlar, insanlar, insanlar.. Hepsi dolu!..
Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz..
Küpı önlerine tahta iskemleler atıp oturan yaşlılarımız da yok. Onlara dede, nine diye hal-hatır soran çocuklar da yok oldular.
Ben kapılarında 'vale'lerin, 'bodygard'ların beklediği yerlerden hep korkmuş, çekinmişimdir.
Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızanlara, taksitini bitiremediği arabanın anahtarını hiç tanımadığı birine verip hava atanlar hep ters gelir bana.
Benim değildir bu kültür.
Ne ruhuma, ne kültürüme, ne de cüzdanıma hitap eder.
Nedir bunlar?
Reklamlarla doldurulan beyinler ve ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk.
Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk.
İyi de neden böyle olduk?
Biz mi istemiştik bunları? Yoksa hak mı ettik?
Siz ne dersiniz?.." - Coşkun GÖNÜLKIRMAZ

18 yorum:

Şehnaz dedi ki...

ne diyeyim,çocukluğuma gittim.tamda anlatıldığı gibiydi.bende bilmiyorum..bizlere neler oldu......

icimdeki yolculuk dedi ki...

bilemedim ama hatırladım sahi eskiden böyleydi:(

fiko-yağız mutfakta dedi ki...

hep sorduğumuz da bu değilmi zaten ben artık çok korkuyorum çocuğumun geleceğinden daha 2 yaşında ama herşey o kadar farklı ki Allah yardımcımız olsun.o eski günlere dönebilmek o kadar isterdim ki okuldan gelince ona sıcacık kek yapmak kurabiye yapmak ama malesef şimdilik hayalll

Unknown dedi ki...

Gerçekten öyleydi ama şimdi noldu bu insanlara. Herkes bir çıkar, bir menfaat peşinde.

Adsız dedi ki...

Belki de olması gereken bir durumdur bu. İnsanoğlunun kıymetini bilmediği şeylerden mahrum kalışı bir gerçektir belki... Hayırlı cumalar .

Kumsal dedi ki...

Bence ozaman herkesin maaşı yeterli oluyodu
ve bu sayede evde bir çalışan yetiyodu
ve anne evde çocuklarıyla ilgileniyodu
ama nezamanki para yetersiz gelmeye başladı bir diil 3 kişi yetiştiremez oldu
ozaman
aileler arasında kopukluk oldu
buda çevreyi etkiler ister istemez
Önceden annelerin çocuklarından başka derdi yoktu
şimdiki kariyerlik sevdası yoktu
nezamanki Ülkemizin ekonomisi düzelir ozaman bi nebze geçmişi yaşayabiliriz
herşey ekonomiye bağlı

HADİYE dedi ki...

Merhaba,

Bu yanlızlığı ,samimiyetsizliği hakettikmi bilmiyorum.Ama yazınızı okurken bende gittim o günlere. Tombik saklambaç oynadığımız günlere. Gece yarılarına kadar sokaklarda oynardıkda yinede güvende hissederdik kendimizi.

Sevgiler*

♥ .* ღ .*ѕιуαн кєℓєвєк ♥ . ღ .* ♥ dedi ki...

gerçekten de çok doğru yaaa kamyonların üstüne çıkar köşe kapmaca oynardık.. elimize aldığımız bir def yada barbukayla sokak sokak dolaşırdık.. şimdi nerdeeee ödümüz patlıyor çocuklarımızı kaçıralacak diye kaçırılma olayları nekadar çoğaldı.. daha bizi ve çocuklarımızı ne gibi tehditler bekliyor acaba??

FERZAN dedi ki...

ablacığım yaaaa beni eskilere götürdün sağolasın emi sen;herşey daha mı güzel di acaba eskiden,belki çocuklarımız da bugünlere çok güzeldi diyecek birgün,sevgiler...

Şengülce dedi ki...

çok doğru arkadaşlar her şeyden korkar olduk eskiden güven çok önemliydi şimdi onu bile yitirdik..

Pembe Tatlar dedi ki...

Yaşım 24 ama ben biler nerde diyorum...:(

cansudere dedi ki...

sevgili şengülce;ziyaretin için çok teşekkür ederim.yorumuna kendi yorum sayfamda cevap vermek istemedım bizzat ziyaret edip oğlun için geçmiş olsun dileklerimi iletmeye geldım çok şükür bişey olmamış.bence her anne sizin yaptıgınız fedakarlıgı yapar. annelik nasıl bi his nasıl bi duygu anlayamıyorum tekrar geçmiş olsun sevgiler...

ÖRGÜÇANTAM-Hatice yazıcı dedi ki...

canım ne güzel bir konuya değinmişsin . herkesin birbirini kolladığı koruduğu yıllardan,

malesef her adımda karşılaşılan yeni biryüze acaba diye bakar hale geldik.

menfaatin ve maddiyatın insanlığın önüne geçiyor duruma getirilme çabaları var gibi sanki.

eğer bunun bilinçli ilerlemesini sağlayanlar varsa umarım onları durduran birileride çıkar.

hakettiğimizi düşünmüyorum.


sevgiler canım dileğim hep güzel ve doğrular içinde yaşamamız.

esengül dedi ki...

ta çocukluğuma gittim gerçektende,
şimdi bırakın mahalle komşumuzu karşı dairedeki komşuyu bile tanımaz hale geldik,
bu kadar iletişimsiz bu kadar vurdumduymaz bir millet değildik biz,noldu bize gerçekten noldu???
yazanın yüreğine sağlık sizde bizlerle paylaştığınız için sağolun...

Elifce dedi ki...

Merhaba yorumunuz için teşekkürler gelinlikler çok hoşuma gitmişti o yüzden ekledim ayrıca sizi izlemeye aldım "epak" rumuzumla resimdeki geçen sene melek olan bebeğim Alla hım geride kalan bütün masum günahsız bebeklere sağlık versin amin kolay gelsin ablacığım esen kalın.

elay dedi ki...

s.a.
hayırlı günler arkadaşım.blogu bırakıyorum artık.selamsız gitmek istemedim.herşey gönlünüzce olsun.hakkınızı helal edin lütfen.a.e.o.

Şehnaz dedi ki...

merhabalar.benim kahvemdende içtiğiniz ve bloğumu ziyaret ettiğiniz için teşekkürler.bende bu yazıya hayran oldum...

mandalincikmazi dedi ki...

Merhabalar arkadaşım,
blogunun tüm sayfalarını hemen hemen hepsini inceledim en çok bu yazın etkiledi aynen dediğin gibi yaşardık ve çok mutluydum bizler yaşadık ya şimdiki nesil neler kaçırdılar bir bilseler mutlu olamıyorlar bir türlü onca bollluk mutluluk vermiyor onlara iyiki yaşamısız o günleri tadı damağımızda hayali bile ne güzel :))
Teşekkürler...........
Sevgiler.......