BİZ'Mİ İSTEDİK BUNLARI YOKSA HAK MI ETTİK..

Arkadaşlar her zaman deriz ya nerdeeeeeee o eski günler nerde o bayramlar çocukluğumuzda böyleydi arkadaşlık böyleydi eski günleri belkide arar oluruz ya işte öyle bir yazı bu okuyunca daldım uzaklara şöyle nede güzel ılık ılık bir şeyler hissettim..Arkadaşlar yorum sizin.Okuyun .

Biz mi istedik bunları; yoksa hak mı ettik..
******
"Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta babamın bile anahtarı yoktu.
Annem evimizin bir parçası gibiydi, hep evdeydi.
Heryere birlikte giderdik.. Zaten öyle çok da gidilecek bir yerde yoktu ki.
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani.
Cafelerde, alışveriş merkezlerinde buluşmazdık o dönem..
Okula arkadaşlarımızla gider, yine onlarla birlikte çıkar, oynaya, zıplaya karda kışta çamurda bile yürüye yürüye dönerdik evlerimize..
Okul servisleri falan yoktu. Ayakkabılarımız eskirdi durmadan.
Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlarda bir kenara koyar koyar boş arsalarda oyunlara bile dalardık.
Annelerimiz bu durumu bildiklerinden, kardeşlerimizle bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirlerdi..
Mahallemizdeki teyzeler adeta bizlerin annesi gibiydi. Susayınca girerdik evlerine, kana kana su içerdik.
Ya da o sevgili teyzelerimiz pencerelerinden bir sürahi ile bir bardak uzatır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik sularımızı.
Kısacacı evine gidip gelen arkadaşlar (ki sadece tuvaleti gelenler giderdi evine) elinde mutlaka yiyeceklerle dönerlerdi..
Anneleri de bizleri hiç unutmazdı. Çocuğuna verdiği yiyeceklerden bizlere de gönderirdi.
Bu bazen bir kurabiye olurdu, bazen bir meyve.
Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar ve oyunlarımız bitince onu koyduğumuz yerden tekrar alır ve cebimize atardık..
Çok garip ama kimse almazdı o harçlıklarımızı.
Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi.
Yerlere düşünce kaldırılır, kavga edince de barıştırılırdık. Polisler gelmezdi mahallemize.. Kavgalarımıza zabıtlar da tutulmazdı.
Kavgalarımız da zaten öyle ustura, falçata ile olmazdı. Onlar nedir bilmezdik ki zaten.. Asla kan falan da akmazdı hiç.
En fazla birbirlerimizin saçlarından çeker, hayvan adlarını sayar, tekme atar ama yine birlikte oyuna dalardık.
Birbirimizin suyundan içer, elmasına dişler atardık.
Misket oynamaktan parmaklarımız kanar, yine de mikrop kapmazdık.
Azar işitmezdik.. Acil servislere de hiç taşınmazdık.
Düşerdik bazen.. Anneler, komşu teyzeler ekmek çiğnerler ve basarlardı alınlarımıza.. Ama oyuna devam, yine devam.
Röntgenler, ultrasonlar nedir onları da bilmezdik..
Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim. Sokaklarımızı da hiç sormayın.. Ruhsuzlaştı sanki..
Komşumu tanımıyorum ama evinin camında temizliğe gelen kadını haftada bir görüyor, kolay gelsin diyor ve onunla konuşuyorum..
Onun dışında o evde kimler oturur hiç bilmem?.
Evimizi annelerimiz kendileri temizlerdi. Bizler seve seve yardım ederdik... Kapı silmece; bilmem kaç kuruş, cam silmece bilmem kaç kuruş!.. Hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri.
Evlerimiz yine var ama içinde yaşayan yok sanki.
Parklarımız var ama içinde oynayan çocuklar yok sanki.
Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler, girip çıkan yapay insanlar, insanlar, insanlar.. Hepsi dolu!..
Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz..
Küpı önlerine tahta iskemleler atıp oturan yaşlılarımız da yok. Onlara dede, nine diye hal-hatır soran çocuklar da yok oldular.
Ben kapılarında 'vale'lerin, 'bodygard'ların beklediği yerlerden hep korkmuş, çekinmişimdir.
Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızanlara, taksitini bitiremediği arabanın anahtarını hiç tanımadığı birine verip hava atanlar hep ters gelir bana.
Benim değildir bu kültür.
Ne ruhuma, ne kültürüme, ne de cüzdanıma hitap eder.
Nedir bunlar?
Reklamlarla doldurulan beyinler ve ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk.
Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk.
İyi de neden böyle olduk?
Biz mi istemiştik bunları? Yoksa hak mı ettik?
Siz ne dersiniz?.." - Coşkun GÖNÜLKIRMAZ